بی‌تجربگی فعالان اقتصادی مانع اصلی استفاده از ظرفیت‌های «شانگهای» است
رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین گفت: برای توسعه روابط با کشورهای عضو پیمان شانگهای، موانع داخلی نداریم و مانع اصلی از بی‌تجربگی ما در زمینه پیمان‌های بین‌المللی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مجیدرضا حریری در پاسخ به اینکه ایران تا چه میزان توانسته است بعد از عضویت دائمی در سازمان همکاری‌های شانگهای تجارت خود با کشورهای عضو را بهبود دهد، تصریح کرد: ایران در این چند سال که به عنوان عضو دائم سازمان همکاری‌های شانگهای پذیرفته شده با مشکلات مکرر روبه‌رو بوده و در نتیجه آنگونه که باید نتوانسته از مزایای این سازمان در زمینه اقتصادی بهره‌مند شود.
وی ادامه داد: به فاصله چند ماه پس از پذیرفته شدن به عنوان عضو دائم، با حادثه سقوط هلی‌کوپتر و شهادت شهید رئیسی و همراهان رئیس‌جمهور مواجه شدیم. دولت چهاردهم هم در همان ابتدا با ترور شهید هنیه مواجه شد و پس از آن هم با درگیری‌های علنی و جنگ با اسرائیل و آمریکا مواجه شدیم. در نتیجه نتوانستیم بر گسترش روابط و تعاملات با کشورهای عضو این پیمان متمرکز شویم. موضوعی که به سازمان شانگهای محدود نشد و در مورد دیگر پیمان‌ها و سازمان‌هایی که تازه عضو شده بودیم (اوراسیا و بریکس) هم رخ داد.
رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین با اشاره به اینکه وزارت امور خارجه با طراحی یک تشکیلات تخصصی و تعریف برنامه‌های مشخص در این زمینه فعال است، افزود: با این وجود، هنوز آنگونه که باید در زمینه اقتصادی این سازمان فعال نیستیم و حتی نمی‌توانیم آمار دقیق و مشخصی از مبادلات تجاری با کشورهای عضو استخراج کنیم.
حریری تاکید کرد: ما برای توسعه روابط با کشورهای عضو پیمان شانگهای، موانع داخلی نداریم و بیشترین مانع و مشکل از بی‌تجربگی ما در زمینه پیمان‌های بین‌المللی است. در واقع بی‌تجربگی کشور و فعالان اقتصادی، مهم‌ترین مانع و مشکل ما در زمینه همکاری با شانگهای و دیگر سازمان‌های بین‌المللی است که باید با تلاش دولت و مطالعه دقیق و بررسی تخصصی، مشکل را رفع کنیم.
او در پاسخ به اینکه با شرایط موجود بخش خصوصی تا چه میزان می‌تواند از فرصت پیمان شانگهای استفاده کند و نیازمند رعایت چه الزاماتی است، اظهار کرد: طرح‌هایی در حال آماده‌سازی و در دست تدوین داریم که در آینده نزدیک برای بحث کارشناسی و بررسی در جلسات اتاق بازرگانی مطرح خواهیم کرد تا بتوانیم با تمرکز بیشتر در سازمان پیمان شانگهای فعالیت کنیم و تا جایی که امکان آن وجود دارد از ظرفیت‌های این پیمان استفاده کنیم.